Een eenmalige update uit het Oosten.

Dag lieve vriendjes & vriendinnetjes!

Toen ik op reis ging had ik me voorgenomen om maandelijks wat van me te laten horen, maar dat is er dus niet van gekomen. Vandaag ben ik alweer 3 maanden en een week op reis en heb ik nog 'maar' 5 weken te gaan. Een mooie gelegenheid om dus voor het eerst en laatst op papier te zetten wat ik ongeveer heb gedaan al die tijd, waar ik ben geweest en waarom het in mijn geval zo'n ontzettend goed idee was om te gaan reizen. Dit alles doe ik uiteraard precies zoals jullie het van mij verwachten, volledig op mijn eigen manier. Half beschrijvend, half therapeutisch analyserend.

Op 1 maart ben ik samen met mijn buddy Wouter van Amsterdam naar Bangkok gevlogen om vier maanden door Azië te gaan reizen. Toen we eenmaal in Bangkok aan waren gekomen ondervonden we de standaard cultuurshock die iedere Azië-maagd zal ondervinden. Goedkope (en onbeschrijfelijk lekkere) streetfood, iedere dag massages, ontzettend dronken worden om vervolgens allerlei wormen en schorpioenen te nuttigen, dat soort fratsen. Dit ging natuurlijk gepaard met een heftige jetlag en een plotselinge omslag van de Nederlandse winter naar Thaise temperaturen. Nadat we met hulp van Wouter zijn lokale vriend Joey Bangkok verkend hadden, gingen we naar Chiang Mai (Noord-Thailand), 'want dat was erg chill' volgens onze vriendin Amber. Ik denk dat deze zin wel weergeeft hoeveel Wouter en ik van te voren hadden gepland: helemaal niks. We hadden een ticket naar Bangkok en daar was alles wel mee gezegd. Erg avontuurlijk, maar ook wel een tikkeltje onhandig.

Realisatie 1: Ik heb enorm de neiging dingen uit te stellen en uit handen te geven, terwijl ik een stuk beter functioneer met enige vorm van houvast.

Gelukkig was ik met Wouter op reis gegaan en vulden we elkaar goed aan! Zonder hem was ik waarschijnlijk een maandje in Bangkok blijven steken.

Na de overdosis aan cultuur gingen we in Chiang Mai spontaan een 3-daagse trekking doen met twee overnachtingen in de jungle. Super leuk, maar de eerste dag viel me zwaar (omdat ik wederom niet echt over de gevolgen had nagedacht van het ja zeggen op een meerdaagse trekking). De dagen erna had ik een realistischer beeld van de intensiteit en ging ik er zowaar enorm van genieten. Echt een top ervaring. Ook simpelweg een goed idee, omdat je lekker sport. Een zeldzaam fenomeen als je jezelf met een backpack door Azië verplaatst. De groep was overwegend Nederlands en klikte hartstikke goed. Na de trekking zijn we met een groepje 5 dagen bier gaan drinken in het backpackers dorpje Pai.

Realisatie 2: Wouter en ik hadden te weinig geld ingecalculeerd.

Zelfs aan de andere kant van de wereld is bier een grote kostenpost. Vooral als uitslapen nooit een probleem is. In Pai werd ik ook voor het eerst ziek en zag ik in dat het leven in Azië ook niet altijd leuk is. Ver van huis, iedereen om je heen zit op een dronken wolkje en vervolgens jezelf wijs maken dat er iets mis met je iets (want je hoort het naar je zin te hebben op vakantie).

Realisatie 3: Een reis is geen vakantie. Daar duurt het te lang voor. Ook op reis is het soms helemaal kut. Misschien nog wel erger dan thuis, want je bent uit je comfort-zone, ver weg van je maatjes en de onvoorwaardelijke liefde van papa & mama.

De volgende bestemming was buurland Laos. Met de tweedaagse slowboat gingen we van Thailand naar Luang Prabang (Noord Laos). Bij de grens zat er iets bijzonders op de grond. Een mooi, Engels meisje: Polly. Ik wist toen nog niet dat ik dit meisje nog veel vaker zou gaan zien. Wel merkte ik dat de interesse wederzijds was, dus besloot ik een potje met haar te gaan bowlen! Want dat doe je blijkbaar in Luang Prabang. Iedere reiziger gaat chillen in de bar Utopia die om half twaalf sluit, waarna vervolgens iedereen een tuktuk pakt naar de bowlingbar om eens te laten zien hoe goed bier en bowlen samen gaan.

De volgende bestemming, Vang Vieng, was een van mijn favoriete plaatsen. Niet omdat het zo'n enerverend dorpje is, maar omdat je daar kan 'tuben'. Je verplaatst je over een rivier in een rubberenband van bar naar bar, waar iedereen keihard aan het feesten is. Lachgas, whisky cola buckets oftewel: kunstmatig plezier en vertier. Echt een coole ervaring.

Na een week bijna 1 op 1 door te hebben gebracht met Polly, ging ik met Wouter en een ontzettend leuk groepje Nederlanders (waar ik vanaf Thailand al mee samen reisde) door naar Zuid Laos. We hebben daar 3 dagen scooters gehuurd en een mooie ronde langs allemaal watervallen gereden. Aanraderrrr. De laatste bestemming van Laos was Don Det, een piepklein eilandje waar het 37 graden (en onbeschrijfelijk benauwd was). Niet uit te houden dus. Vraag me niet waarom ik er 10 dagen heb gezeten.
Dit heeft enigszins te maken met realisatie 1.

Na 6 weken samen te hebben gereisd gingen Wouter en ik dan eindelijk uit elkaar. Wouter besloot naar Vietnam op de motor te gaan verkennen en ik ging samen met Polly 5 weken door Cambodja en Zuid-Thailand reizen. Een droom. Mooie stranden en opeens woon je min of meer tijdelijk samen met iemand die je amper kent. Ongetwijfeld een van de leukste periodes van mijn leven, maar wel erg intens. Het land zelf vond ik wel het minst leuke land van alle landen die ik tot dusver heb gezien. 'Scambodia' is een gepaste naam voor het land waar iedereen je probeert af te zetten en waar ze eigenlijk gewoon misbruik maken van de dollar die als geldeenheid wordt gebruikt.

Na Scambodia ben ik weer naar Thailand gegaan, Zuid-Thailand ditmaal! Ko Tao, een relaxed eiland waar je goed kan duiken, wat ik uiteindelijk niet heb kunnen doen vanwege een allergische reactie die invloed had op mijn neus/oor verbinding. Daarna Ko Phi Phi! Een eiland waar je buckets drinkt en het grootste gedeelte van de dag in het teken staat van herstel van de avond ervoor.

Realisatie 4: Alles went. Ook dit hele reis gebeuren. In het begin stonden we overal als paparazzi foto's te maken en keken we onze ogen uit. Nu zijn we blij als er een toiletbril is en je niet in een donker gat in de grond moet poepen. Op dag een was ik bij iedere muggenbult bang voor dengue en malaria, nu ben ik allang blij dat als ik er slechts vijf heb en denk ik nooit meer aan dergelijke ziektes. Je stelt je verwachten toch wel enigszins bij.

Van Zuid-Thailand ben ik naar Kuala Lumpur gevlogen om Wouter weer te ontmoeten! Jee! Samen hebben we zo'n beetje heel Maleisië doorgereisd in 16 dagen tijd. Veel eten in Penang, waar het bekend om staat, goedkope alcohol scoren op een belastingvrij eiland en chillen op de stranden van de Perhentian Islands aan de oostkust. Toen was Wouter z'n avontuur geëindigd en was ik opeens helemaal alleen. Doodeng. Mijn grootste angst. Na de 3 daagse trekking in Thailand besloot ik dit nogmaals te willen doen in 's werelds oudste jungle; de Taman Negara. Daarom ben ik deze week een 2 daagse trek gaan doen, met een overnachting in een grot. Geloof het of niet, de bus hierheen was de eerste bus die ik boekte, dus safe to say dat het een goed idee was om mezelf eens te moeten redden. Twee dagen 8km per dag door de bush kruipen met 36 graden was natuurlijk wederom grandioos en tussen de vleermuizen slapen was ook een ervaring om nooit te vergeten!

Realisatie 5 (dit is een flinke): Facebook is misleidend. Ik zei sinds begin vorig jaar tegen iedereen: 'Ik ga vier maanden door Zuid-Oost Azië reizen!' Niet wetende wat dit eigenlijk inhield. Mijn beeld van reizen was gebaseerd op foto's en verkeerde aannames. Ik verwachte een soort magisch leven waar alles anders was dan voorheen, om er vervolgens achter te komen dat ik gewoon precies dezelfde jongen ben, ik zit enkel aan de andere kant van de wereld. Natuurlijk ziet je dagelijks leven er volledig anders uit dan in Nederland (je moet helemaal niks, maar alles kan en mag), dus het is op zijn eigen manier wel degelijks hemels.. Het was toch een heftig besef toen ik erachter kwam dat je hier ook ontzettende kut dagen hebt, waar je je nest niet uitkomt omdat je te brak bent om te bewegen of dagen waarop je niet verder dan drie meter van de wc verwijderd kan zijn omdat je zo nodig spicy Tom Yum soep moest bestellen. Het klinkt erg naiëf als ik het zo teruglees, maar goed dat was ik ook zeker :)

Ik ben het schrijven beu, want ik zit al eindeloos lang in een onderkoeld en deprimerend internet cafe, dus ga gauw afronden. Mocht je nog steeds aan het lezen zijn: applaus. Ik vraag me af of ik het zolang zou hebben volgehouden.

Ik heb nog maar een paar dagen in Maleisië en vervolgens 3 nachten in Singapore voordat ik naar Bali vlieg om papa en mama twee weken te zien, jippie! Van 13 juni t/m 12 juli bivakkeer ik op Bali, voordat ik terug kom naar Nederland! Daar ga ik vervolgens eens kijken wat ik met mijn leven moet gaan doen.

Dikke kus iedereen! Ik kan niet wachten jullie allemaal weer te mogen zien.

Liefs,

Matthijs